ΤΟ
ΜΕΓΑ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ὁ
Κανὼν τοῦ Μεγ. Σαββάτου. Ὀκταώδιος –
Στροφαὶ 33.
Aἱ
τοῦ Σταυροῦ εὐλογίες.
ΩΔΗ
Α΄. Ἡ
ταφὴ τοῦ Κυρίου
εἶναι:
α)
Διάνοιξη
εἰσόδων ζωῆς
«…τῷ τῇ ταφῇ Σου ζωῆς μοι τὰς εἰσόδους
διανοίξαντι…»
β)
ΚΑΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
τοῦ κόσμου
«… καὶ ταφείς φθαρέντα με καινοποιεῖς
φιλάνθρωπε…»
ΩΔΗ
Γ΄. Ὁ
σταυρὸς τοῦ Κυρίου:
α)
Εἶναι καταλλαγὴ (συμφιλίωση) «τῶν πρὶν
διεστώτων». «Ἣπλωσας τὰς παλάμας καὶ
ἣνωσας τὰ τῷ πρὶν διεστῶτα…»
β)
Ἦταν ἑκούσιος «… μνήματι συνεσχέθης
βουλήσει…».
γ)
Μὲ τὴ σταύρωση «… ἡ Κτίσις θάμβει
πολλῷ συνείχετο…»
ΩΔΗ
Δ΄. Ἡ
«ἐν Σταυρῷ θεία Κένωσις»:
α)
Εἶναι τὸ τέλος τῆς κυριαρχίας τοῦ
θανάτου. «… Σὺ δυναστῶν διέκοψας κράτος
ἀγαθέ…».
β)
εἶναι ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ τοῦ κόσμου «… παράγεις
γὰρ τὰ σύμπαντα καὶ καινοποιεῖς…»
γ)
Δὲν μείωσε τὴν παντοδυναμία τοῦ
σταυρωθέντος. Ἦταν πάνω στὸ Σταυρό:
«κατάστικτος
τοῖς μώλωψι καὶ πανσθενουργός…»
(νεκρός καί ὃμως Παντοδύναμος)
ΩΔΗ
Ε΄. Αἱ
προρρήσεις τῶν Προφητῶν:
α)
γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν (συνανάσταση)
«… ἀναστήσονται οἱ νεκροὶ καὶ
ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις…»
(ΗΣΑΪΑΣ)
β)
Νεοποίηση (ἀνακαίνιση) τοῦ κόσμου
«Νεοποιεῖς τοὺς γηγενεῖς…», «… διὰ
ταφῆς τὸ φθαρτὸν μεταβάλλεις…»
(ΑΒΒΑΚΟΥΜ)
ΩΔΗ
ΣΤ΄
α)
Ὁ «τύπος» τοῦ πρ. Ἰωανᾶ προεικονίζει
τὴν τριήμερη ταφὴ καὶ ἀνάσταση τοῦ
Κυρίου.
β)
Οἱ δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ ἔμειναν
καὶ στὸν τάφο ἑνωμένες «ἀνῃρέθης,
ἀλλ’
οὐ διῃρέθης…».
γ)
Ἀφθαρτοποίηση τῆς ἀνθρώπινης φύσης
τοῦ Χριστοῦ «… τὸ θαρτὸν δὲ σου εἰς
ἀφθαρσίαν μετεστοιχείωσας…»
ΩΔΗ
Ζ΄) Ὁ
τάφος τοῦ Χριστοῦ.
Εἶναι:
α)
Ἡ παλέστρα, ὅπου ὁ θάνατος τραυματίζεται
θανάσιμα: «Τέτρωται Ἅδης ἐν τῇ καρδίᾳ…»
β)
Ὄλβιος,
πλούσιος, μακάριος:
(Γιατί;) «… ζωῆς θησαυρὸς θεῖος
ἀναδέδεικται…» ΚΕΝΤΡΙΚΗ
ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ.
γ)
Πηγὴ
ἐγέρσεως
(Ἀναστάσεως) ὁ τάφος. Ὕψιστο σχῆμα
λόγου. Ἐκεῖ (στὸν τάφο) τελειώνουν ὅλα.
ΩΗΔ
Η΄. Μὲ
τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου.
α)
Ἐκδηλώνεται θαυμασμὸς καὶ φόβος καὶ
αὐτοῦ του ἀψύχου κόσμου.
β)
Χάριν τοῦ Ἀδὰμ (τῆς ἀνθρωπότητας
ὅλης) «κατῆλθε μέχρις Ἅδου ταμείων…».
γ)
Ἀναδεικνύεται ἡ τόλμη καὶ σωφροσύνη
τοῦ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ.
δ)
Ἐκδηλώνεται ἡ ἀπερίγραπτη ἀνοχὴ καὶ
τὸ ἀπέραντο ἔλεος τοῦ Κυρίου.
ΩΔΗ
Θ΄. Ὁ
μικρὸς διάλογος
(Υἱοῦ καὶ Μητρὸς)
α)
Ἐπιβεβαίωση τῆς ἀναστάσεως. «…
ἀναστήσομαι γὰρ καὶ δοξασθήσομαι…»
β)
Ἐπιβεβαιώνεται ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν
καὶ ἡ σκύλευση τοῦ Ἅδου «… ὑψώσω ἐν
δόξῃ…»
γ)
Γνωρίζουν βεβαίως «οἱ πυλωροὶ τοῦ
Ἅδου» (οἱ φύλακες) ποιὸν φυλάττουν.
Σημείωσις.
Τὸν παρόντα πίνακα κατηρτίσαμε χάριν
τῶν μαθητῶν μας στὴ Σχολὴ Βυζ. Μουσικῆς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν καὶ
Νιγρίτης.
Σέρρες
8-3-2019
Ἀλέξ.
Θεοδωρίδης – Θεολόγος – Μουσικοδιδάσκαλος
