Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

3. Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ - ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

 


 Θεοφάνεια: Ὁ ἐπιφανείς καί τόν κόσμον φωτίσας. 


Τό δεύτερο Στάδιο τῆς Μεγάλης Βουλῆς τοῦ Θεοῦ, τοῦ Προαιωνίου Σχεδίου Του γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀρχίζει μέ τή Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ στόν Ἰορδάνη ποταμό καί περιλαμβάνει ἐπίσης τή διδασκαλία Του καί τή δημόσια δράση Του ἐπί τῆς γῆς.

Τά ἀποσπάσματα ἀπό τούς ὓμνους τῶν Θεοφανείων, πού παρατίνθενται παρακάτω ἀπαντούν σέ τρία ἐρωτήματα, τά ὁποῖα μποροῦν νά γεννηθοῦν στήν ψυχή κάθε πιστοῦ:

α) Ποῖος ὁ Βαπτισθείς;

β) Γιατί βαπτίζεται ὁ ἀναμάρτητος;

γ) Ποῖες οἱ εὐλογίες τοῦ Βαπτίσματος;

Οἱ ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματα αὐτά ἐπαναλαμβάνονται δεκάδες φορές, εἶναι ὃμως τόσο ἒντεχνες καί τόσο ποικίλες, ὣστε δέν κουράζουν καθόλου τόν πιστό, ἀντίθετα τόν τέρπουν μέ τήν πληρότητά τους.

Ἡ Ἐκκλησία ἒχοντας στόχο τήν διδασκαλία τῶν πιστῶν μέ τούς ὓμνους, ἀλλά καί τή θωράκισή τους ἒναντι τῶν αἱρετικῶν, σοφῶς πράττουσα, ἐνέθεσε ὃλη τή δογματική ἀλήθεια τῆς Θεολογίας Της μέσα στά ἱερά αὐτά κείμενα, τά ὁποῖα καί ἐπένδυσε μέ ἒνθεη μουσική. Τρεῖς ἐπιστῆμες ἐπεστράτευσαν τότε οἱ Ἐπιτελεῖς τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν στόχο αὐτό. Τήν Θεολογία, τήν Μεγάλη Κυρία, τήν ὁποία οἱ μεγάλοι Πατέρες τοῦ Δ΄ καί Ε΄ αἰῶνος ἀνέβασαν στό ὓψιστο ἐπίπεδό της, καί «τίς κυρίες ἐπί τῶν τιμῶν» Λογοτεχνία καί Μουσική.

Ἡ δογματική διδασκαλία τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ἀποφάσεις τῶν ἱερῶν Συνόδων ἒγιναν σύντομα ᾠδές καί ὓμνοι στά μέτρα καί τούς ρυθμούς τῆς πλουσιωτάτης ἀρχαίας Ἐλληνικῆς Μουσικῆς, ἢχους ἀπό τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἐπέλεξε, ἐκείνους πού ἐξυπηρετοῦσαν τούς ἱερούς στόχους της. Ἡ προσπάθεια αὐτή, πού ἦταν συγχρόνως καί ἒνας ἀμυντικός ἀγώνας ἒναντι τῶν αἱρετικῶν διήρκησε πολλούς αἰῶνες (4ος ἒως 11ος αἱῶνες) καί ἀνέδειξε πολλούς συνθέτες καί Μουσικούς (Μουσουργούς), μεγάλους μελωδούς, (Ρωμανός, Κοσμάς ὁ Μαϊουμᾶ, Ἰ.Δαμασκηνός, Ἰωσήφ κ.ἂ.) μέ ἀποτέλεσμα τήν δημιουργία τότε τοῦ Μεγάλου Αὐτοῦ Θησαυροῦ, Εθνικοῦ μας Θησαυροῦ, τῆς Ὀρθόδοξης Βυζαντινῆς Ὑμνολογίας.

Ἡ ὑμνολογία αὐτή, τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἐπὶ αἰῶνες (12ος αἰὼν μέχρι σήμερα) διεφύλαξε, καὶ σώαν διέσωσε, εἶναι καὶ ἦταν πάντα τὸ ἰσχυρότερο καὶ ἀποτελεσματικότερο μέσο διδασκαλίας, ὁ γλυκύτερος τρόπος ἕλξης ὀπαδῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀποτελεσματικώτερο ἀμυντικὸ ὅπλο (ἀσπίδα) ἔναντι τῶν ἐχθρῶν Της, ποὺ πάντα εἶναι πολλοί.

Οἱ κυριώτερες θεολογικὲς ἀλήθειες, ποὺ προβάλλονται καὶ διδάσκονται μὲ τοὺς ὕμνους τῶν Θεοφανείων εἶναι:

1) Τὸ Τριαδικὸ δόγμα: Ὁ Θεὸς εἶναι τριαδικός, τρισυπόστατος.

2) Ὁ Βαπτιζόμενος, ὁ Υἱὸς εἶναι «ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου».

3) Ὁ Ἁγιασμὸς τῶν ὑδάτων εἶναι κάθαρση ὅλης της φύσεως καὶ ἀναγέννηση.

4) «Ἀπὸ φιλανθρωπία βαπτίζεται ὁ ἀναμάρτητος.

5) Φῶς τῶν ἐν σκότει καθημένων εἶναι τὸ βάπτισμα.

6) Ἡ ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τὸ δῶρο τοῦ Βαπτίσματος καὶ ἡ ἐπένδυση τοῦ γυμνωθέντος Ἀδὰμ μὲ τὴν « πρώτη καταστολή ».

7) Ἡ συντριβὴ τῶν δρακόντων καὶ ἐκμηδένισή τους.

 

Ἐντόπισε καὶ σὺ ἄλλες ἀλήθειες στὰ παρακάτω παρατιθέμενα κείμενα·  ὑπάρχουν·  Μπορεῖς.


Ποῖος ὁ Ἐπιφανείς. 

1) « Φῶς ἐκ φωτός! ἔλαμψε τῷ κόσμῳ

Χριστός, ὁ ἐπιφανείς Θεός… » 

« Φῶς μέγα (ὁ Υἱὸς Θεὸς) ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ φῶς (τὸν Πατέρα Θεὸ) ἐφώτισε ὅλον τὸν κόσμο (τὰ Σύμπαντα)

ὁ Χριστός, ὁ ἀνατείλας ὡς Ἥλιος Θεός μας…»

 

2) « Ἐπεφάνης ἐν τῷ κόσμω, ὁ τὸν κόσμον φωτίσας,

ἵνα φωτίσης τοὺς ἐν σκότει καθημένους…» 

« Ὡς φωτεινὸς Ἥλιος ἀνέτειλες στὸν κόσμο,

ἐσὺ ὁ ὁποῖος τὸν κόσμο ἔπλασες καὶ ἐφώτισες,

γιὰ νὰ φωτίσεις μὲ τὴ διδασκαλία Σου, αὐτοὺς ποὺ στὸ

σκότος τῆς ἀγνωσίας διαβιοῦσαν…»

 

3) «… σύντρομος γέγονεν ὁ Πρόδρομος καὶ ἐβόησε λέγων· πῶς φωτίσει ὁ λύχνος τὸ φῶς; πῶς χειροθετήσει ὁ δοῦλος τὸν Δεσπότην; ἁγίασον ἐμὲ καὶ τὰ ὕδατα, Σωτήρ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. » 

« Ὁ Πρόδρομος, ὁ Ἰωάννης Βαπτιστής, ἔντρομος ἔγινε καὶ εἶπε· πῶς, ἐγώ, ἕνα λυχνάρι, νὰ φωτίσω τὸν ΜΕΓΑ Ἥλιο; Πῶς ἐγώ, ὁ δοῦλος, νὰ βαπτίσω μὲ τὰ χέρια μου τὸν Κύριό μου; ἁγίασε, Σωτήρα μου, καὶ ἐμένα καὶ τὰ νερά, ἐσύ, ὁ ὁποῖος σηκώνεις στοὺς ὤμους Σου τὶς ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων. » 

 

4) « Φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων βοᾷ· Δεῦτε λάβετε πάντες Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως· Πνεῦμα φόβου Θεοῦ, τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ. » 

« Ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ πάνω στὰ νερὰ ἀκούγεται: ἐλᾶτε καὶ πάρτε ὅλοι, ὅσοι θέλετε, Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα σύμφωνο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πνεῦμα σεβασμοῦκαὶ φόβου τοῦ Θεοῦ, αὐτοῦ ποὺ ὡς Ἥλιος ἀνέτειλε, τοῦ Χριστοῦ. »

 

5) «Ὦπται τοῖς ἐπὶ γῆς μετὰ σαρκὸς τὸ θεῖον· φῶς τοῖς ἐν τῷ σκότει ἐπέφανε καὶ πᾶσιν ἡ χάρις ἐξανέτειλεν.»

« Ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς κατέβηκε καὶ φάνηκε στοὺς ἀνθρώπους ἔνσαρκος ὁ Θεὸςτὸ ἀληθινὸ φῶς ἔλαμψε στοὺς  ἐσκοτισμένους, καὶ γιὰ χάρη ὅλων,ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ πάλιν ἐξέλαμψεν. »

 

6) « Ἴδε ὁ Βασιλεύς, ἰδοὺ ἡ Προσδοκία τοῦ Ἰσραὴλ ἐπέστη· λαοὶ ἀγαλλιᾶσθε, τὸ φῶς γὰρ ἐπιφαίνεται » 

« Ἰδοὺ ὁ Βασιλεύς, ἰδοὺ ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας τοῦ Ἰσραὴλ ἦλθε·χαρεῖτε λαοί, διότι τὸ φῶς τῆς ζωῆς ἀνατέλλει. »

 

7) « Ὁ ἐκ Παρθένου λάμψας ἐν Βηθλεὲμ σωματικῶς

πρὸς Ἰορδάνην σπεύδεις, ρύπον ἐκπλῦναι γηγενῶν,

φωταγωγῶν τοὺς ἐκ σκότει διὰ βαπτίσματος θείου. » 

« Ὁ ἴδιος Ἐσὺ ποὺ ἀπὸ Παρθένο στὴ Βηθλεὲμ γεννηθείς ἔλαμψες σπεύδεις πρὸς τὸν Ἰορδάνην, γιὰ νὰ ἐκπλύνεις τὶς ἁμαρτίες τῶν βροτῶν φωτίζοντας αὐτοὺς ποὺ στὰ σκότη, διαβιοῦσαν, μὲ τὸ Ἅγιό Σου βάπτισμα. »

 

8) « Γύμνωσιν τοῦ Ἀδὰμ περιστέλων, ἀπογυμνοῦσαι, Χριστέ,καὶ ροαῖς Ἰορδάνου σἀὐτὸν περιστέλλεις, τὰ ὕδατα ὁ στεγάζων » 

« Γιὰ νὰ ἐπενδύσεις τὴν γύμνωση τοῦ Ἀδάμ ἀπογυμνώνεσαι, Χριστέ,καὶ μὲ τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου ντύνεσαι Ἐσύ, ποὺ τὰ ὕδατα στεγάζεις »

 

9) « Ὁ ἐκ Πατρὸς ἀχρόνως γεννηθείς Υἱός

προέρχεται βαπτισθῆναι εἰς ἀναγέννησιν κόσμου. » 

« Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀπὸ Πατέρα Θεὸ ἀχρόνως γεννήθηκε ἔρχεται τώρα νὰ βαπτισθεῖ, γιὰ νὰ ἀναγεννήσει τὸν κόσμο. »

 

10) « Ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρὸς πάλαι ὁ καθήμενος, τὸ φῶς τὸ ἄδυτον, ἐπιφανεῖν ἡμῖν νῦν ἐπείγεται » 

« Στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρὸς ὁ πρὸ αἰώνων καθήμενος, τὸ φῶς τὸ ἀβασίλευτο, ὁ Θεός, σπεύδει, βιάζεται τώρα σ’ ἐμᾶς νὰ λάμψει »

 

11) « Ναμάτων ὡς ἔμπλεως μυστικῶν, ὡς ποταμὸς εἰρήνης, μόνε Κύριε, πρὸς ποταμὸν ἐφίστασαι, αἰτούμενος βαπτισθῆναι ὁ μόνος πολυέλεος. » 

« Μοναδικὲ Κύριε καὶ Θεέ, Ἐσὺ ποὺ ἂν καὶ εἶσαι πλήρης ἱερῶν Ναμάτων, ἐπειδὴ καὶ ποταμὸς εἶσαι εἰρήνης,

στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ ἔρχεσαι ζητώντας βάπτισμα,

Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ μόνος ἀναμάρτητος καὶ πολυέλεος. »

 

12) « Ἐπέστης ρείθρω·  διατί;ποίαν κάθαρσιν θέλων; ποῖον ρύπον ἐκπλύνων, Χριστέ; » 

« Ἦρθες στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνου γιὰ κάθαρση·  Γιατί; Ποιὰ ἡ κάθαρση ποὺ ζητεῖς; Ποιὸν ρύπο ἔρχεσαι νὰ ἀποπλύνεις, Χριστέ; »

 

13) « Σήμερον ὁ Χριστὸς σωτήριον ἀνθρώποις λυτήριον δωρεῖται, ψυχῶν καθαίρων ρύπον πυρὶ τῷ τοῦ Βαπτίσματος. » 

« Σήμερα ὁ Χριστὸς χαρίζει στοὺς ἀνθρώπου ἀπολυτήριο σωτηρίας, καὶ καθαρίζει τὸν ρύπο τῶν ψυχῶν μὲ τὸ πῦρ τοῦ Θείου Βαπτίσματος. »

 

14) « Ὤφθη Πατρικὸν ἀπαύγασμα τῆς δόξης ἐν Ἰορδάνου ῥείθροις βαπτίσματι καθαῖρον τὸν ρύπον τῶν ψυχῶν ἡμῶν » 

« Τὸ ἀπαύγασμα, τὸ ἀντίτυπο τῆς Πατρικῆς δόξας, ὁ Χριστός, ἐφάνη,μὲ τὸ βάπτισμά Του στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ νὰ καθαρίζει τὸν ρύπο τῆς ἁμαρτίας ἀπὸ τὶς ψυχές μας. » 

 

15) « Βουλήσει ἐπτώχευσας ἐμὲ πλουτίζων, Χριστὲ·

καὶ ἐν ὕδασι προέρχῃ Ἰορδάνου, βάπτισμα αἰτούμενος ὁ ἀναμάρτητος. » 

«Μὲ τὴ θέλησή σου ἐπτώχευσες, Χριστέ, ἐμένα πλουτίζοντας· καὶ μπαίνεις στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ ζητώντας βάπτισμα καθαρτήριο, Ἐσύ, ὁ ἀναμάρτητος. »

 

16) «… Θεοπρεπῶς γὰρ Χριστὸς γυμνωθείς ἐν Ἰορδάνῃ ἐπέστη ἐπενδύων με στολὴν τῆς οὐρανῶν Βασιλείας» 

«… διότι ὁ Χριστὸς θεοπρεπῶς στὸν Ἰορδάνη ἦρθε γυμνός, γιὰ νὰ ἐπενδύσει ἐμένα μὲ τὴ στολὴ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν »

 

17) « Ἔφθασε Χριστὸς πρὸς τὰ ῥεῖθρα Ἰορδάνου,

Βάπτισμα αἰτῶν, ὁ καθαίρων ἁμαρτίας. » 

« Ἔφθασε ὁ Χριστὸς στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ

ζητώντας Βάπτισμα καθαρτήριο, Αὐτὸς ποὺ ἁμαρτίες ἀποπλύνει. »

 

18) «…ζητῶν μὲν τὸ βάπτισμα ὡς ἄνθρωπος ἐφάνη,

αἴρων δὲ ὡς Θεὸς τὴν ἁμαρτίαν κόσμου. » 

« (Ἦρθε στὸν Ἰορδάνη ποταμό), ζητώντας τὸ Βάπτισμα ὡς ἄνθρωπος ἐφάνη, ὅμως, σηκώνοντας στοὺς ὤμους του τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, ὡς Θεὸς (ἐδείχθη) »

 

19) «… Αὐτὸς πάλιν Χριστὸς μέγα νῦν μυστήριον τελέσων ἔρχεται, ἐν Ἰορδάνῃ βροτῶν εἰς ἀναγέννησιν. » 

«… Ὁ Ἴδιος πάλι, ὁ Χριστός, ἔρχεται στὸν Ἰορδάνη ποταμό, γιὰ νὰ τελέσει μέγα Μυστήριο, τὴν ἀναγέννηση τῶν ἀνθρώπων. »

 

20) « Ἄνθος ἐκ Δαυΐδ ἀνατείλας ἐκ Παρθένου, ἦλθεν ὁ Χριστὸς πρὸς τὰ ρεῖθρα Ἰορδάνου, τὰς ἁμαρτίας πλῦναι τοῦ προπάτορος ὕδασι. » 

«Ἄνθος ἀπὸ τὴν γενιὰ τοῦ Δαυΐδ, ἀπὸ Παρθένο γεννηθείς, ἦρθε ὁ Χριστὸς στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου, μὲ τὰ νερὰ αὐτὰ νὰ ἀποπλύνει τὶς ἁμαρτίες τοῦ Προπάτορος Ἀδάμ. »

 

21) « Ἐν τοῖς ρείθροις σήμερον τοῦ Ἰρδάνου

γεγονώς ὁ Κύριος τῷ Ἰωάννῃ ἐκβοᾷ· μὴ δειλιάσεις βαπτίσαι με, σῶσαι γὰρ ἤκω Ἀδὰμ τὸν πρωτόπλαστον.» 

«Στὶς ὄχθες σήμερα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ἀφοῦ ἦλθε ὁ Κύριος στὸν Ἰωάννη Πρόδρομο λέγει καὶ πάλι λέγει, μὴ δειλιάσεις, καὶ μὴ ἔχεις ἐνδοιασμοὺς νὰ μὲ βαπτίσεις, διότι στὴ γῆ κατέβηκα τὸ ἀνθρώπινο γένος νὰ σώσω. » 


Γιατί Βαπτίστηκε ;

1) « Χριστὸς ὁ Θεὸς προέρχεται ὕδατι ἐνθάψαι τὰς ἡμῶν ἁμαρτίας ἐν ῥείθροις Ἰορδάνου. » 

« Ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, ἔρχεται στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνου, γιὰ νὰ θάψει μέσα στὰ νερὰ του τὶς ἁμαρτίες μας.»

 

2) «Χριστὸς Ἰησοῦς προέρχεται νάμασιν Ἰορδάνου

κατακλύσαι ποταμοὺς ἡμῶν ἁμαρτημάτων.»

«Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔρχεται νὰ θάψει βαθιὰ στὰ νερὰ

 τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ τα πλήθη τῶν ἁμαρτιῶν μας. »

 

3) «… Ἰδοὺ γὰρ παραγίνεται Χριστὸς ὁ Θεὸς βαπτισθῆναι, ἵνα τῶν δρακόντων ἀοράτους κεφαλὰς συνθλάσῃ. » 

«… διότι νὰ ἔρχεται ὁ Χριστὸς ὁ Θεὸς νὰ βαπτισθεῖ,

γιὰ νὰ συντρίψει τὶς ἀόρατες κεφαλὲς τῶν δρακόντων. »

 

4) « Ἔρχῃ, μεγαλόδωρε Κύριε, σμικρυνθεῖσαν τὴν ἀνθρωπότητα μεγαλύνων διὰ τοῦ Βαπτίσματος. » 

« Ἔρχεσαι, μεγαλοδύναμε Κύριε, μὲ τὸ Βάπτισμά Σου,

νὰ μεγαλώσεις τὴν σμικρυνθεῖσαν (διὰ τὰς ἁμαρτίας της) ἀνθρωπότητα. »

 

5) «Ἔρχεται γὰρ ἀποκαθαίρων τοῖς ὕδασι τῆς ἁμαρτίας τὸν ῥύπον.» 

« Διότι ἔρχεται νὰ καθαρίσει ὁλότελα μὲ τὰ νερὰ τὸν ρύπο τῆς ἁμαρτίας. »

 

6) « Χερσὶν ὁ πλάσας μὲ τὸν ἄνθρωπον, ἐν τῇ χειρί τοῦ

Προδρόμου ὑποκύπτεις ὡς ἄνθρωπος ταπεινούμενος, ὅπως ὑψώσεις με πάλαι ταπεινωθέντα καὶ ἀπολύμενον » 

« Ἐσὺ Θεέ μου, ποὺ μὲ τὰ ἴδια Σου τὰ χέρια ἔπλασες ἐμένα τὸν ἄνθρωπο, σκύβεις κάτω ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Προδρόμου (γιὰ τὸ Βάπτισμα), ταπεινούμενος ἔτσι σὰν ἄνθρωπος, γιὰ νὰ ὑψώσεις ἐμένα, ποὺ κάποτε ταπεινώθηκα καὶ γιὰ τοῦτο κινδύνεψα νὰ χαθῶ. »

 

7) « Ἰησοῦς ὁ πάσης γῆς Βασιλεὺς προέρχεται ροαῖς Ἰορδάνου τὴν ἡμῶν ποιῆσαι κάθαρσιν. » 

« Ὁ Ἰησοῦς, ὁ παμβασιλέας ἔρχεται στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνου, γιὰ νὰ πραγματοποιήσει τή δική μας κάθαρση.»

 

8) «Ἳνα πληρωθῇ τοῦ Πατρὸς ἡ εὐδοκία, ἦλθεν ἐπὶ γῆς ἐνδυσάμενος πτωχείαν » 

« Γιὰ νὰ ἐκπληρωθεῖ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἡ εὐδοκία πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ἦρθε ὁ Ἰησοῦς στὴ γῆ, ἀφοῦ ντύθηκε φτώχεια (ἔγινε ἄνθρωπος).»

 

9) « Δεσπόζων πάντων ὁ Θεὸς πρὸς δοῦλον παραγίνη

Βαπτίσματι θεουργῷ τῆς δουλείας ἐξαίρων ἡμᾶς » 

« Ἐσὺ Θεέ μου, ὁ κυρίαρχος πάντων, πρὸς τὸν δοῦλον ἔρχεσαι, γιὰ νὰ ἐλευθερώσεις ἐμᾶς, μὲ τὸ θεουργό Σου Βάπτισμα ἀπὸ τὴν δουλεία. »

 

10) « Λύων τὰς ἀμέτρους μου, Λόγε, σειράς ἁμαρτημάτων ἐν ὕδασι τοῦ Ἰορδάνου σπεύδεις βαπτισθῆναι, Δέσποτα. » 

« Λόγε τοῦ Θεοῦ, κυρίαρχε τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἐξαλείψεις τὶς ἀμέτρητες σειρὲς τῶν ἁμαρτημάτων μου, στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου σπεύδεις νὰ βαπτισθεῖς.

 

11) «… Προέχη βαπτισθῆναι, Χριστέ, Ἰορδάνου ταῖς ροαῖς, λυτρούμενος δουλείας, ἁγιάζων καὶ φωτίζων ἡμᾶς.» 

«… Ἔρχεσαι γρήγορα, Χριστὲ νὰ βαπτισθεῖς στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου, γιὰ νὰ ἐλευθερώσεις ἐμᾶς ἀπὸ τὴν δουλεία, νὰ μᾶς ἁγιάσεις καὶ φωτίσεις.

 

12) «… Τὴν γῆν ἐν τοῖς ὕδασι κρεμάσας, Κύριε, ταπεινούμενος προέρχῃ βαπτισθῆναι πλύνων με ρύπου παθῶν » 

« Κύριε! Ἐσὺ ποὺ στὰ νερὰ κρέμασες τὴν γῆ

ἔρχεσαι σὰν ἁπλὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ ἀποπλύνεις ἐμένα ἀπὸ τὸν ρύπο τῆς ἁμαρτίας. »

 

13) «… ἔρχη γὰρ γυμνός, γυμνωθέντα με ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως στολὴν ἐνδύσαι σωτήριον διὰ τοῦ Βαπτίσματος. » 

«… διότι γυμνὸς ἔρχεσαι στὸν Ἰορδάνη, ἐμένα τὸν ἀπογυμνωθέντα μὲ τὴν ἀπάτη τοῦ Πονηροῦ, νὰ ἐνδύσεις μὲ σωτήρια στολὴ διὰ τοῦ Βαπτίσματος.»

 

14) « Ζητῆσαι με, γνώμῃ πλανηθέντα, προέρχῃ ὕδασι, Χριστέ, ἐν οἷς καταδυόμενος βυθίζεις μου τὰ πταίσματα. »  

« Γιὰ νὰ ἀναζητήσεις ἐμένα, τὸν ἀπὸ τὰ λάθη μου πλανηθέντα, ἔρχεσαι, Χριστέ, στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου, μέσα στὰ ὁποῖα καταδυόμενος, βυθίζεις τὰ δικά μου ἁμαρτήματα. »

 

15) « Γηράσαντα πταίσματι κόσμον καινίζων φιλάνθρωπε ξένην ἀναγέννησιν ἔρχῃ ποιήσασθαι δι’ ὕδατος καὶ Πνεύματος ἀνθρώποις…» 

« Προκειμένου νὰ ἀνακαινίσεις τὸν γηρασμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία κόσμο, Ἔρχεσαι Ἐσύ, φιλάνθρωπε, νὰ ἀναγεννήσεις τοὺς ἀνθρώπους. »

 

16) « Νεκροὺς χρηματίσαντας ἡμᾶς ταῖς παραβάσεσιν,

ἔρχῃ, Ζωοδότα, ἀναζωῶσαι ταῖς Ἰορδάνου ῥοαῖς. » 

« Ἐμᾶς, ποὺ ἀπὸ τὶς παρανομίες μας καταντήσαμε νεκροί, ἔρχεσαι Ἐσύ, Ζωοδότα, νὰ μᾶς ἀναζωώσεις μὲ τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου. »

 

17) « Νάματα Ἰορδάνεια περιεβάλλου, Σωτήρ,

ἵνα ἐπιστρέψης κόσμον ἐκ πλάνης καὶ σώσης τὰς ψυχάς ἡμῶν. » 

« Στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ καταδύθηκες, Σωτήρα μας, γιὰ νὰ ἐπιστρέψεις τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν πλάνη, καὶ σώσεις τὶς ψυχές μας. »

 

18) « Βαπτίζεται ἐν Ἰορδάνῃ ὁ ἀναμάρτητος,

ἵνα καθάρῃ τὸν κόσμον ἀπὸ τῆς πλάνης τοῦ ἐχθροῦ. » 

« Βαπτίζεται στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου ὁ ἀναμάρτητος, ὁ Χριστός, γιὰ νὰ ἐξαγνίσει τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν πλάνη τοῦ ἐχθροῦ (τοῦ Πονηροῦ). »

 

19)  « Ὡς ἄνθρωπος ἐν ποταμῷ ἦλθες, Χριστὲ Βασιλεῦ·

καὶ δουλικὸν βάπτισμα λαβεῖν σπεύδεις ἀγαθέ,

διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φιλάνθρωπε. » 

« Ἤρθες στόν Ἰορδάνη ποταμό σὰν ἁπλὸς ἄνθρωπος,

Χριστέ Βασιλέα μας· καί σπεύδεις νά πάρεις βάπτισμα δουλικό,

πανάγαθε, ἐξ αιτίας τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν Φιλάνθρωπε. »


20) « Ἦλθεν ἡμῶν ἡ προσδοκία, ἐλήλυθεν Ἰορδάνῃ Χριστός, ἅπαντας τῆς ἁμαρτίας τοῦ Ἀδὰμ καθᾶραι ὡς εὔσπλαχνος. » 

« Ἦρθε Ἐκεῖνος ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ἀναμέναμε, ἦρθε στὸν Ἰορδάνη ὁ Χριστός,γιὰ νὰ ἀποπλύνει ὅλους ἐμᾶς ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ Ἀδάμ, ἐπειδὴ εἶναι εὔσπλαχνος. » 


21) « Χριστός, ὁ ἀναλλοίωτος, παραγίνεται πρὸς τὸν δοῦλον βάπτισμα αἰτούμενος, τῆς δουλείας ἀφαρπάζων τὸ ἀνθρώπινον»

« Ὁ Χριστός, ὁ ἀναλλοίωτος Θεὸς ἔρχεται πρὸς τὸν δοῦλο τώρα ζητώντας Βάπτισμα ἀπὸ Αὐτόν, γιὰ νὰ ἀπελευθερώσῃ τό ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν δουλεία τοῦ ἐχθροῦ. »


22) « Ἦλθε Χριστὸς ἡμᾶς ἀναπλάττων τῷ Θείῳ Βαπτισμῷ, τοὺς παλαιωθέντας παραπτώμασι πολλοῖς. » 

«Ἦρθε ὁ Χριστός, μὲ τὸ Θεῖο Βάπτισμά του νὰ ἀνακαινίσει ἐμᾶς, πού ἀπὸ τὰ πολλὰ παραπτώματά μας, καταντήσαμε παλαιοί, ἄχρηστοι. »

 

23) «Ἰησοῦς ἐν Ἰορδάνῃ καθαίρεται· μᾶλλον δὲ καθαίρει ἡμῶν τὰς ἁμαρτίας » 

« Ὁ Ἰησοῦς στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου ἐξαγνίζεται·

μᾶλλον ὅμως τὸ ἀντίθετο· ἐκεῖ ἐξαλείφει τὶς δικές μας ἁμαρτίες. »

 

24)  « Ἔρχεται Χριστὸς ἀληθῶς ἐπὶ τὸ Βάπτισμα

ἐκπλῦναι θέλων τοῦ Ἀδὰμ τὸ χειρόγραφον. » 

«Ἔρχεται πράγματι ὁ Χριστὸς γιὰ τὸ Βάπτισμα,

ἐπειδὴ θέλει νὰ ἐξοφλήσει τὸ χρέος τοῦ Ἀδάμ.»

 

25) « Χριστὸς ἐφάνη τὴν πᾶσαν κτίσιν θέλων ἀνακαινίσαι. » 

« Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν Ἰορδάνη γιὰ νὰ βαπτισθεῖ,

ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἀνακαινίσει ὅλη τὴν κτίση. »

  

Εὐλογίες τοῦ Βαπτίσματος.

 

1)            Χριστὸς μολεῖ πρὸς Βάπτισμα ἀθανασίαν τῷ θείῳ λουτρῷ πᾶσι παρεχόμενος. »

« Πρὸς τὸ Βάπτισμα πηγαίνει ὁ Χριστὸς τὴν ἀθανασία σὲ ὅλους χαρίζοντας μὲ τὸ θεῖο αὐτὸ λουτρὸ »

 

2) « Ἰδοὺ γὰρ παραγέγονεν Χριστός, ὁ τῆς εἰρήνης ποταμός, ξηράναι τὰ θολερά της ἀπιστίας ὕδατα. » 

« Διότι νὰ ἦρθε ὁ Χριστός, ὁ ποταμὸς τῆς εἰρήνης,

γιὰ νὰ ξηράνει τά θολωμένα νερὰ τῆς ἀπιστίας. »

 

3) « Εὐφράνθητι ἔρημος ἡ πρὶν διψῶσα, φύσις ἅπασα ἡ τῶν ἀνθρώπων· νῦν γὰρ ἐπέφανε ὁ Ἰορδάνου νάμασι

λύων τὸν αἰχμὸν τῆς ἁμαρτίας…»

« Χαίρου καὶ ἀγάλλου ἡ ἔρημος, ἡ γῆ ποὺ πρὶν διψοῦσες,

καὶ κάθε γενιὰ τῶν ἀνθρώπων· διότι τώρα ἦλθε Αὐτὸς ποὺ μὲ τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου σβήνει τὸν καύσωνα τῆς ἁμαρτίας…»

 

4) «… Ἑτοιμάσατε ὁδοὺς Χριστῷ ἐρχομένῳ,

ὅπως βαπτισμῷ ἀναχωνεύσει παλαιοθέντας ἡμᾶς,

λύων τὴν ἀρχαίαν ἀπόφασιν. » 

« Προετοιμάστε τὰς ὁδοὺς γιὰ τὸν Χριστὸ ὁ ὁποῖος ἔρχεται, γιὰ νὰ ἀνανεώσει μὲ τὸν Βαπτισμὸ του ἐμᾶς τοὺς παλαιοθέντας, καταλύοντας ἔτσι τὴν ἀρχαία ἀπόφαση (τὴν καταδίκη τοῦ Ἀδάμ). »

 

5) « Αἴρων τὰς ἡμῶν ἁμαρτίας ἐπὶ ὤμων,

ἦλθες Ἰησοῦ πρὸς τὰ ρεῖθρα Ἰορδάνου…» 

« Σηκώνοντας τὶς δικές μας ἁμαρτίες στοὺς ὤμους Σου

ἦρθες Ἰησοῦ στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ. »

 

6) «Σήμερον τῶν ὑδάτων ἁγιάζεται ἡ φύσις…» 

« Σήμερα καθαρίζεται γιὰ πάντα ἡ φύση τῶν ὑδάτων »

 

7) «… Σὺ γὰρ βαπτισθείς, Λυτρωτά, τῆς ἀφέσεως ἠξίωσας ἡμᾶς…» 

«… Διότι ἐσὺ μὲ τὴ Βάπτισή Σου, Λυτρωτὰ καὶ Θεέ μας,

ἔκρινες ἐμᾶς ἄξιους τῆς συγχώρεσης ἁμαρτιῶν. »

 

8) « ὑπέκλεινας τῇ παλάμῃ σεαυτὸν τοῦ Προδρόμου,

ἔσωσας ἐκ τῆς πλάνης τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος. » 

« Ἔσκυψες, Κύριε, τὴν κεφαλή σου στὴν παλάμη τοῦ Προδρόμου, καὶ ἔσωσας ἔτσι ἀπὸ τὴν πλάνη τὸ ἀνθρώπινο γένος.»

  

9) «… Βαπτίζεται ὑπὸ δούλου ὁ Δεσπότης τῶν ἁπάντων,

καὶ καθαρισμὸν δι’ ὕδατος τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων δωρεῖται 

«… Ὁ Δεσπότης, ὁ Κυρίαρχος τοῦ Κόσμου ἀπὸ δοῦλο βαπτίζεται, καὶ μὲ τὸ βαπτισμὸ στὰ νερὰ ἀπορρυπαίνει τὸ ἀνθρώπινο γένος.

 

10) « Ὑπέκλινας κάραν τῷ Προδρόμῳ, συνέθλασας κάρας τῶν δρακόντων· ἐπέστης τοῖς ρείθροις, ἐφώτισας τὰ σύμπαντα, τοῦ δοξάζειν Σε, Σωτήρ, τὸν φωτισμὸν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.» 

« Ἔσκυψες, Κύριε, τὴν κεφαλήν Σου στὰ χέρια τοῦ Προδρόμου, καὶ μὲ τὴν κίνηση αὐτὴ συνέτριψες τὶς κεφαλὲς τῶν δρακόντων· ἦρθες στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνου, καὶ (μὲ τὸν ἐρχομό Σου) φώτισες τὰ

Σύμπαντα, γιὰ νὰ Σὲ δοξάζουν, Σωτήρα μας, Ἐσένα τὸν φωτισμὸ τῶν ψυχῶν μας. »

 

11) «… ῥεῖθρα περιβάλλεται σήμερον τὰ Ἰορδάνεια

οὐκ Αὐτὸς τούτων πρὸς κάθαρσιν δεόμενος,

ἀλλ’ ἡμῖν ἐν ἑαυτῷ οἰκονομῶν τὴν ἀναγέννησιν» 

«… στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου καταδύεται σήμερα ὁ Χριστός, ὄχι ἐπειδὴ αὐτὸς ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ αὐτὰ νὰ καθαρθεῖ, ἀλλὰ στὸν ἑαυτό του νὰ ἐξοικονομήσει τὴν δική μας ἀναγέννηση…»

 

12) « Ἁμαρτωλοῖς καὶ τελώναις … ἐπεφάνης, Σωτὴρ ἡμῶν· ποῦ γὰρ εἶχε τὸ φῶς Σου λάμψαι, εἰ μὴ τοῖς ἐν σκότει καθημένοις; » 

« Σὲ ἁμαρτωλοὺς καὶ σὲ τελῶνες ἦρθες καὶ κήρυξες, Σωτήρα μας·  γιατί πού ἦταν πιὸ ἀναγκαῖο νὰ λάμψει τὸ φῶς Σου, ἀπὸ αὐτοὺς πού ζοῦν στὸ σκότος; »

 

13) « Ὡς ἄνθρωπος ἐν ποταμῷ ἦλθες, Χριστὲ Βασιλεῦ·

καὶ δουλικὸν βάπτισμα λαβεῖν σπεύδεις, ἀγαθέ,

διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φιλάνθρωπε. » 

« Σὰν ἁπλός ἄνθρωπος ἦρθες, Χριστὲ Βασιλέα μας, στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ· καὶ σπεύδεις, ἀγαθέ, νὰ βαπτισθεῖς ὡς δοῦλος,

(ὄχι γιὰ δικές Σου) γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες φιλάνθρωπε. »

 

14) « Πῶς Σέ, Χριστέ, δοῦλοι τὸν Δεσπότην ἀξίως τιμήσωμεν; ὅτι ἐν τοῖς ὕδασι πάντας ἡμᾶς ἀνεκαίνισας. » 

« Ἐσένα, Χριστέ, τὸν Κύριό μας, πῶς ἐμεῖς οἱ δοῦλοι νὰ τιμήσωμε ἐπάξια· γιατί μὲ τὸν βαπτισμό Σου στὰ νερά, ὅλους ἐμᾶς ἀνεκαίνισας. »

 

15) « Σὺ ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθείς, Κύριε, τὰ ρεῖθρα ἡγίασας» 

« Ὅταν στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη βαπτίστηκες, Κύριε, τότε τὰ νερὰ ἁγίασες. »

 

16) «… Ποταμοῦ πρὸς ρεύματα γυμνὸς ἐπιβαίνεις,

τὴν ἡμῶν, Κύριε, ἐνδύων γέννησιν 

« Στοῦ ποταμοῦ, Κύριε, τὰ νερὰ γυμνός, μπαίνεις,

ἐπενδύοντας τὴν δική μας ἀναγέννηση. »

 

17) «Ἰδοὺ ἡ κάθαρσις, ἰδοὺ ἡ λύτρωσις· ἡ ἀνάπλασις πάντων, ὁ φωτισμός, ἦλθεν εἰς τὰ ἴδια…» 

« Αὐτὴ εἶναι ἡ κάθαρση, αὐτὴ εἶναι ἡ λύτρωση

Ὁ Χριστός, ὁ φωτισμὸς καὶ ἡ ἀνάπλαση ὅλου του κόσμου ἦρθε στοὺς δικούς Του. »

 

18) « Φάραγξ πᾶσα τῶν θείων δώρων πλησθήσεται

καὶ βουνὸς ἐναντίος ταπεινωθήσεται καὶ τὰ σκολιὰ εἰς εὐθέα τραπήσεται τῇ τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ ἐπιφανείᾳ…» 

« Κάθε φαράγγι, κάθε χαράδρα, θὰ γεμίσει μὲ θεῖες δωρεές, θὰ ὑψωθεῖ, ἀλλὰ καὶ κάθε βουνὸ ἐνάντιο στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ θὰ ἰσοπεδωθεῖ καὶ τὰ καμπύλα καὶ δύσκολα θὰ μετατραποῦν σὲ εὐθέα καὶ εὔκολα μὲ τὸν ἐρχομὸ καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ…»

 

19) «… Ὁ πάντων εὐεργέτης βαπτίζεται ἐν τοῖς ὕδασι

βυθίζων ἡμῶν πληθὺν τῶν ἀμέτρων παραπτώσεων. »

« Ὁ εὐεργέτης ὅλων τῶν ἀνθρώπων βαπτίζεται στὸν Ἰορδάνη βυθίζοντας ἐκεῖ στὰ νερὰ τὰ πολλὰ καὶ ἀμέτρητα παραπτώματά μας. »

 

20) « Ἐπιφανέντος Σου, Χριστέ, ἠγιάσθη ἡ γῆ, ὕδατα εὐλογήθη, ὁ Οὐρανὸς πεφώτισται· γένος δὲ βροτῶν τῆς τυραννίδος τοῦ ἐχθροῦ λελύτρωται. » 

« Μὲ τὸν ἐρχομὸ καὶ τὸν Βαπτισμό Σου, Χριστέ, ἁγιάστηκε ἡ γῆ, τὰ νερὰ εὐλογήθηκαν, ὁ Οὐρανὸς φωτίστηκε ὁλότελα· καὶ τὸ ἀνθρώπινο γένος ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὴν τυραννίδα τοῦ ἐχθροῦ. »

 

21) «… Τὸν πτωχεύσαντα Ἀδάμ, ὁ πλουτῶν Θεότητι

πλουτήσων ἣκει Χριστὸς τῷ δώρῳ τοῦ Βαπτίσματος » 

«… Τὸν Ἀδάμ, ποὺ ἐξ αἰτίας τῆς παρακοῆς ἐπτώχευσε,

ἔρχεται νὰ πλουτίσει πάλι ὁ Χριστὸς μὲ τὸ δῶρο τοῦ Βαπτίσματος. »

 

22) «… νῦν δὲ τῇ παλάμῃ τοῦ δούλου κεφαλὴν ὑποκλίνεις… τὴν ἐμὴν ἀνάπλασιν καὶ κάθαρσιν δωρούμενος » 

«… καὶ τώρα ὑποκλίνεις τὴν κεφαλὴν Χριστὲ στὴν παλάμη τοῦ δούλου Σου, τὴν δική μου ἀνάπλαση καὶ κάθαρση χαρίζοντας »

 

23) « Χριστὸς μολεῖ πρὸς Βάπτισμα·  Χριστὸς πρὸς Ἰορδάνην ἐφίσταται· Χριστὸς τὰς ἡμῶν ἐν ὕδασι θάπτει νῦν ἁμαρτίας…» 

« Ὁ Χριστὸς ἔρχεται πρὸς τὸ Βάπτισμα·  Ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν Ἰορδάνη· Ὁ Χριστὸς θάπτει τώρα μέσα στὰ νερὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες. »

  

΄Ερμηνεία λέξεων 

1) ἁγιάζω. ἅγιον ποιῶ. (ἅγιος = καθαρός, ἱερὸς σεβάσμιος.) ἐξαγνίζω, καθαρίζω, καθιερώνω 

2) αἴρω. σηκώνω ἀπὸ κάτω πρὸς τὰ πάνω, ὑψώνω, παίρνω, ἀποκτῶ, σηκώνω στοὺς ὤμους μου, φορτώνομαι, κάνω ἄφαντο κάτι, τὸ ἐξαφανίζω, ἐξαλείφω, ἀφαιρῶ. Καθαρίζω. 

3) ἀναγέννησις βροτῶν. ἀναζωογόνηση νεκρῶν ἀνθρώπων· νεκροὶ ἀπὸ τὰ παραπτώματα, νεκροὶ πνευματικὰ καὶ ἠθικὰ γίνονται ἄνθρωποι ζωντανοὶ μὲ τὴν κάθαρση. 

4) ἀναγέννησιν ποιοῦμαι. ζωντανεύω  κάποιον πνευματικὰ νεκρόν, τὸν κάνω νέον ἄνθρωπο, τὸν ἀνακαινίζω. 

5) ἀναχωνεύω.  ἀναμορφώνω, ἀνακαινίζω, ἀνανεώνω. 

6) ἀπαύγασμα. (τὸ)  ἀπαυγαζόμενο φῶς, ἡ ἀνταύγεια, ἀκριβές ἀντίτυπο. 

7) ἀποκαθαίρω. καθαρίζω  ἐντελῶς, ἐξαγνίζω (παράβαλε : ἀποκάθαρσις) 

8) αὐχμός, συννεφόκαυμα, ἀφορία, φτώχεια, λειψανδρία. 

9) ἀφαρπάζω, ἀφαιρῶ, ἁρπάζω μὲ βία κάτι ἀπὸ κάποιον, ἀποσπῶ. 

10) ἀφέσεως ἀξιώνω, συγχωρῶ κάποιον, τὸν κάνω ἄξιον ἀφέσεως. 

11) ἀχρόνως (ἐπίρ.), πρὶν δημιουργηθεῖ ὁ χρόνος, ὁ κόσμος. Προαιωνίως. (τὸ ἐπίρ. ἀναφέρεται κυρίως στὴν πρὸ αἰώνων Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα). 

12) γηγενὴς (ὁ), ὁ γεννηθείς, ὁ φυτρωθείς ἐκ τῆς γῆς. Ὁ αὐτόχθων, ντόπιος. 

13) γηράσκω πταίσματι. γηράσκω ἀπὸ  τὰ πταίσματα, τὶς ἁμαρτίες·  καταβάλλομαι ἀπὸ τὸ βάρος τῶν λαθῶν μου. 

14) γνώμη πλανῶμαι,  κάνω λαθεμένες σκέψεις, παίρνω λαθεμένες ἀποφάσεις, πλανῶμαι ἀπὸ λαθεμένες σκέψεις μου. 

15)  γύμνωσις, ἡ ἀπογύμνωση, ἀφαίρεση τῆς ἔνδυσης ἀπὸ τὸ σῶμα· Πνευματικὴ ἀπογύμνωση· στέρηση ὅλων τῶν δεξιοτήτων· ἠθικὴ ἀπογύμνωσις, ἐξαθλίωση. 

16) ἐκπλύνω.  ξεπλύνω, καθαρίζω πολὺ καλά, ἑξαγνίζω, ἁγιάζω. 

17) Ὁ ἔμπλεος, ἔμπλεως, ἢ ἔμπλους. Ὁ γεμάτος ὡς ἐπάνω, ὁ ἐντελῶς γεμάτος. 

18) ἐξαίρω:  σηκώνω, σηκώνω μετακινῶ κάτι ἀπὸ κάπου, σηκώνω ἐπάνω, ὑψώνω, ἐξαίρω τινὰ δουλείας, ἀπελευθερώνω κάποιον ἀπὸ τὴ δουλεία. 

19) ἐπιφαίνομαι. ἐμφανίζομαι ξαφνικά, ἀνατέλλω

20) εὐδοκία. Ἡ μετ’ εὐχαριστίας θέληση (εὖ + δοκῶ), ἑκούσια συγκατάθεση, ἡ καλὴ διάθεση, ἡ εὐμένεια. 

21) καθαίρω. κατὰ + αἴρω, καθαρίζω τέλεια, ὁλότελα, παστρεύω. 

22) λύχνος (ὁ). Τὸ λυχνάρι, φῶς μικρό, φωτάκι, κανδήλα, φανάρι. 

23) λύω. λύνω, ἀπελευθερώνω, ἀπολύω τινὰ ἀπὸ τὸ δέσιμο, ἀναλύω, καταλύω, διαλύω, ἐπιλύω. 

24) μολῶν – οῦσα – όν.  μέτ. τοῦ Βλώσκω = πορεύομαι, πηγαίνω, περπατῶ 

25) νεκρὸς χρηματίζω. Εἶμαι νεκρός. 

26) Ξένος, η, ον. Ὁ μὴ ντόπιος, ὁ ἀλλοδαπός, ἀγνώριστος, ἀσυνήθιστος, ὁ περίεργος, μὴ φυσικός. 

27) οἰκονομέω–ῶ. ἐξοικονομῶ, διευθύνω οἶκον· διοικῶ, διευθετῶ, ἀντιμετωπίζω καταστάσεις, ἐπιλύω θέματα. 

28) πάλαι ἐπιρ. Τὸν παλιὸ καιρό· πρὸ πολλοῦ, παλιότερα. 

29) παλαιοῦμαι,  καθίσταμαι παλαιός, φθείρομαι, παλιώνω. 

30) παραγίνομαι. Φτάνω κάπου, παρευρίσκομαι, εἶμαι δίπλα. 

31) πλουτίζω. Γίνομαι πλούσιος, ἀποκτῶ πλοῦτον, Ὑμν. πλουτίζω στὶς ἀρετές, γίνομαι ἐνάρετος, εὐπρεπής, βελτιώνομαι πνευματικὰ καὶ ἠθικά. Κατὰ Θεὸν πλουτίζω, γίνομαι θεοσεβής, τίμιος, ἐνάρετος. 

32) ποταμὸς εἰρήνης. Ὁ γεμάτος, ὁ ἔμπλους μὲ εἰρηνικὴ διάθεση. 

33) προέρχομαι. Πηγαίνω πρῶτος, προβαίνω, προχωρῶ πρῶτος. 

34) προσδοκία (ἡ). Ἡ ἐλπίδα, ἀπεκδοχὴ πρὸς τὸ μέλλον, διέγερσις ἐλπίδος.

35) πτωχεύω. Πτωχαίνω, πένομαι, στεροῦμαι. Πτωχεύω πνευματικὰ καὶ ἠθικά. Χάνω τὶς ἱκανότητές μου, κάνω λάθη, ἁμαρτάνω, χάνω τὶς ἀρετές μου. 

36) ρήγνυμι. Σχίζω, σπάω, σπάω βιαίως, συντρίβω, διασπῶ. 

37) σκολιός. Ὁ λοξός, ὁ καμπύλος, ὀφιοειδής, δύσκολος, δόλιος. 

38) φόβος Θεοῦ, ἡ θεοσέβεια, φόβος ἀλλὰ καὶ σεβασμὸς τοῦ Θεοῦ.